De eerste drie weken als manager van de Aaltense Uitdaging zitten erop. En één ding is me wel duidelijk geworden, het is alsof ik in een warm bad terecht ben gekomen in Aalten. Ik had me geen betere start kunnen wensen.
Het begon op 1 mei met de bestuursvergadering waarin ik werd aangesteld. Het bestuur had na het uitvallen van mijn voorgangster Marianne te Linde de Uitdaging zo goed mogelijk voortgezet. Nu, drie weken later, begrijp ik wat een enorme klus dat moet zijn geweest naast hun, toch al, drukke bedrijven. En ik kreeg alles keurig gestructureerd aangeleverd, waardoor ik me snel kon inlezen. Een betere start kon ik me niet wensen. Maar nauwelijks was het nieuws via de socials bekend gemaakt of ik kreeg felicitaties van de Aaltense Burgemeester en van de wethouders. Het tekent de betrokkenheid van de gemeente bij deze Stichting en hun vertrouwen daarin. Vertrouwen wat door de Uitdaging in de afgelopen jaren is opgebouwd. Een uitnodiging om persoonlijk kennis te maken met de wethouders te Lindert en Wikkerink volgde al snel en ook die was allerhartelijkst. Maar ook van talloze bedrijven en organisaties kregen we reacties, van succeswensen via de socials, tot connectieverzoeken via LinkedIn. Ik voel me als nieuw gezicht van de Uitdaging zeer welkom in Aalten.
De eerste kennismakingen liepen al niet anders. Een bijzonder prettig en open gesprek met Figulus bijvoorbeeld. De bevlogen directeur-bestuurder Eric Wichgers nam me mee in alles waar Figulus bij betrokken is en meteen kwamen ook de ideeën van gezamenlijke projecten. Ik kon er altijd terecht om te werken en we gaan regelmatig elkaar even bijpraten. Een prachtig voorbeeld van de open en gedreven cultuur die Aalten heerst. Daar komen mooie dingen uit.
Maar het draait natuurlijk om de verenigingen en maatschappelijke organisaties van Aalten die we willen ondersteunen waar het kan. Zo mocht ik ik mijn eerste week al nieuwe elektromotor van de Wenninkmolen in werking stellen, samen met matchgroeplid Marijn Kuenen van Ottevanger Milling Engineers en de schenker van de motor Wim Buunk van Berenschots Watermolen uit Winterswijk. Ikzelf had daar natuurlijk niet veel aangedaan, maar Marijn was vanaf het begin namens de Uitdaging bij dit project betrokken geweest. Een prachtig voorbeeld van wat de Uitdaging kan doen. Soms zijn het goederen, soms is het kennis en soms is het het netwerk wat we kunnen aanbieden. In dit geval was het alle drie.
Mijn eerste bezoek aan een organisatie was aan het Euregionaal Historisch Documentatie Centrum (EHDC) in Aalten. Daar worden geschiedenissen van bijvoorbeeld families en boerderijen uitgezocht, gedocumenteerd en gedigitaliseerd. Een zolder vol met archieven en tafels die de vele bezoekers konden helpen in de speurtocht naar hun geschiedenis. De ene vrijwilliger was archieven bladzijde voor bladzijde aan het scannen, de andere oude trouw- geboorte en overlijdensberichten. Zo blijft de geschiedenis bewaard. En dit wordt geheel door vrijwilligers gedaan, die met zoveel enthousiasme over hun werk vertelde dat ik er zelf blij van werd. En ik kon ze ook nog eens voorzien van een laptop, ter beschikking gesteld door Copiatek, zodat ze hun eigen laptop niet meer van huis hoeven mee te nemen. En dat niet alleen, ze hadden nog wel een paar ideeën, die echt het uitwerken waard zijn. Daar gaan we als Uitdaging nog een hele, maar mooie klus aan krijgen.
Op de terugweg bedacht ik me dat dit precies is waarom ik dit werk ben gaan doen. Ik wordt zo blij van dat enthousiasme, van die talloze vrijwilligers die zoveel cruciaal werk verzetten. En om daarvoor iets te kunnen doen is geweldig. Ik kan me geen mooier werk verzinnen op dit moment. D’ran dus…
Mark van Dam